این نقش برجسته که در سطحی صاف و مستطیل شکل به ابعاد 5/10 *5 متر در دو کادر کنده شده، دومین نقش برجسته  منسوب به بهرام دوم (274-293 م) در تنگ چوگان است. در مرکز صحنه و در کادر فوقانی، شاه ساسانی بر تخت شاهی نشسته است و بنا به سنت شرقی، بزرگ‌تر و قوی هیکل‌تر از دیگران نقش شده است. وی با دست راست پرچم و با دست چپ قبضه شمشیری را گرفته است که میان پاهایش به صورت عمود قرار دارد. در سمت راست شاه، سرداران و درباریان ساسانی در حالی که دست راستشان را مقابل صورت به علامت احترام بالا گرفته‌اند، نشان داده شده‌اند. در سمت چپ شاه، در بخش فوقانی، عده‌ای از پارسیان در حال آوردن دو اسیر به حضور شاهنشاه هستند. در کادر زیرین از سمت راست شاه، یک ستوربان اسب شاه را پیش می‌آورد. پشت سر او، ده تن از بزرگان و سرداران ایرانی نقش گردیده‌اند. مقابل این صحنه، یعنی در سمت چپ شاه، یازده تن از ملازمان و خادمان ایرانی به همراه یک کودک که به نظر می‌رسد دست‌هایش را به حالت تضرع و التماس بالا گرفته است، در میان یازده تن، دو دژخیم سرهای بریده دشمنان مغلوب را تقدیم می‌کنند. در انتهای صحنه‌ فیل قوی‌جثه‌ای حک شده که بر پشتش حامل دو سوار است. پشت سر آنها نیز دو نفر در حال آوردن هدایایی هستند. در ارتباط با شاه بر تخت نشسته در این نقش برجسته اختلاف نظر وجود دارد در حالی که برخی او را شاپور دوم ساسانی دانسته اند. امروزه بیشتر پژوهشگران  آن را مربوط به بهرام دوم میدانند که پیروزی خود را بر گروهی از دشمنان و یا شورشیان ( احتمالا شاه ناحیه سیستان و مکران  امروزی)  به تصویر کشیده است.